Kano en BBQ

De geur van verse koffie en bruin gebakken ovenbroodjes zorgden ervoor dat Jacqueline ontwaakte en aan kon schuiven aan de ontbijttafel.
Kanoen is wat we vandaag op de planning hebben staan!
Bij de receptie van het park konden we reddingsvesten, peddels en een plattegrond van de ligplaats van de tweepersoons kano ophalen.
Rijdend op een B-weg ( zeg maar K* weg) bereiken we na 45 minuten de plek waar volgens de plattegrond de kano zou moeten liggen. Op zich al een hele uitdaging om tussen de dichtbegroeide bossen te gluren naar iets wat lijkt op een kano...Na een aantal pogingen om het bos in te duiken op weg naar de waterkant en te testen of we bij het juiste bootje uit zouden komen, hadden we na zo'n 3 pogingen verder en 20 minuten later, de juiste kano gevonden! Daar lag 'ie dan...Een mooie witte tweepersoons polyester kano lachtte ons toe aan een helder glinsterend meer temidden van een prachtig groene natuur en strak blauwe hemel. Half wegzakkend in de drassige mosgrond, sleepten we stoer de kano richting water. Vlak voor de laatste aanraking met de drassige mosgrond, waagden we een sprongetje de kano in.
Even een (dubbel)check voordat we ons afzetten en het grote meer oppeddelen. Peddels aan boord, reddingsvesten aan, camera binnen handbereik, koffie in de thermoskan...Het avontuur kan beginnen!
Er volgt een stilte...Even nemen we de stilte van de omgeving in ons op en beginnen dan met roeien. Waarheen? Gewoon een rondje rond het meer. Veel andere keuzes zijn er niet. Geen wilde wateren en rotsblokken waar je voor uit moet wijken, geen wilde dieren in het vizier of verre uitzichten om voor te kwijlen...Wel een prachtig helder meer verscholen tussen ontelbare bomen en zo stil dat je je eigen stem al teveel vindt klinken temidden van deze natuurlijke schoonheid. Al gauw blijkt dat varen op een meer zoals deze niet aan ons besteed is...Na één rondje hebben we het eigenlijk wel gezien. Marjolein blijkt niet zo van kano's te houden ondanks haar liefde voor water en alles wat daarmee te maken heeft. Ze ervaart de kano als een wiebelig en onstabiel vaartuig. Haar voorkeur gaat dan ook uit naar een sloep...da's lekker stabiel!
Jacqueline probeert de kano dan ook zo stabiel en evenwichtig mogelijk te houden om Marjolein op die manier gerust te stellen. Elke beweging van Jacqueline om achterstevoren (zij zit voor in de kano) een paar foto's te nemen van een roeiende Marjolein achterin de kano, wordt dan ook afgekeurd door een wat minder stoere vrouw dat ineens een beetje bang lijkt te zijn voor de wiebelende kano, het gevaar van omkiepen en het water (wat overigens stahoogte is). Jacqueline moet het doen met een paar snelle (actie)foto's en we besluiten na anderhalf uur richting waterkant te roeien om de kano weer op z'n plek terug te leggen.
Aan wal begint de stoere Marjolein weer wat praatjes te krijgen en voelt ze zich weer veilig met vaste grond onder de voeten. Athans, drassige, moerassige mosgrond...want na een paar stappen door de dichtbegroeide bossen op weg naar onze blauwe peugeot met Nederlands kenteken, stapt Jacqueline tot haar enkels in een moerassige, modderige kuil! Lang leve de 'Gore-Tex' bergschoenen die ervoor zorgen dat de stap in deze modderpoel geen natte voeten oplevert. Wat overblijft is een modderige broekspijp en met modder bedekte bergschoenen. Dat mag de pret niet drukken, dus met enige voorzichtigheid stappen we verder naar de blauwe peugeot die we door de bomen heen zien staan.
Al cabriorijdend krijgen we trek in een heerlijk bakje thermoskan-koffie en een belegd broodje uit alluminiumfolie. Daar verschijnt een idylisch watertje en een open grasveldje...Een perfecte plek voor een lunch na zo'n kano avontuur! Maar dan...Marjolein is al gauw in gevecht met allerlei ongewenste vliegende wezens. Grote steekachtige, zoemende, vliegende wezens voelen zich aangetrokken tot dé held op sokken dat rondjes rent op het open grasveldje en dan vlucht naar de waterkant waar ze bij kan komen van de achtervolging. Geen lunch op het open grasveldje naast een idlylisch watertje dus...
Met het dak van de auto open, geven we gas en nemen we afscheid van de mooie picknickplek en de grote ongewenste wezens...
Na een broodje met koffie in onze veilige 'thuis' omgeving, besluiten we ons te gaan voorbereiden op een BBQ op veilig terrein, namelijk op een bergtop met adembenemd uitzicht over Fulufjallet, twee picknicktafels en een met stenen opgebouwde stapel waar een heerlijke BBQ zich prima thuis zal voelen.
Jacqueline was op alles voorbereid en hing met gemak de meegenomen klamboe op aan een houten balk van een half open houten beschutting boven de picknicktafel. Dit keer geen ongewenst bezoek op onze BBQ hamburger...Marjolein zorgde voor de catering, terwijl Jacqueline de picknicktafel dekte met allerlei lekkers en alvast een glaasje wijn inschonk om te proosten op het leven in Zweden!
Voor de marsmellows maakte Marjolein een inventief en scherp stokje van gevonden hout uit het bos met behulp van haar 'resque tool' gevuld met allerlei handige en scherpe tools waar zelf glas mee gesneden kan worden. Een prima alternatief voor de orginele BBQ prikker om eten aan te rijgen. Je kunt nou eenmaal niet álles van thuis meenemen...

Na het genieten van de BBQ, de heerlijke wijn, het prachtige uitzicht en de felle zon die ons in avond nog steeds verwarmde en een kleurtje bezorgde, besloten we nog even te buurten bij Eva (beheerder van het park), nadat een bezoek aan Albert (haar man), die aan het vliegvissen was op niets uitliep. Wij zagen letterlijk en figuurlijk door de bomen het bos niet meer en besloten maar weer terug te gaan naar beter bekend terrein want zonder de gemarkeerde bordjes, palen of rotsblokken voelen wij ons toch wel lost in paradise...
Bij Eva kregen we nog wat tips over andere mooie (wandel)gebieden en opties voor de winterperiode, want ook dan is het hier een sprookjesbos! We zagen het al helemaal zitten: skien, ijsvissen bovenop de berg in het meer, een sleetocht met husky honden, wandelen met sneeuwschoenen...En dat in een natuurgebied dat nog maar net begonnen is aan de bloeiperiode voor de zomer van 2009.
Zweden en omgeving heeft iets in ons losgemaakt...Het biedt zoveel afwisseling! Een prachtige, levendige natuur, met enorme variatie in flora en fauna, gastvrije en vriendelijke mensen met een laag van rust over zich heen die aanstekelijk werkt als je het toelaat en je overgeeft aan het leven zoals het bedoeld is...Genieten van al het moois van wat het leven te bieden heeft...Elke dag, elk moment!