Waterval en uiteten

Vandaag stond een hike van 2 km op het programma...ondertussen weten we dat de Zweden alleen de "heenreis" benoemen, dus 4 km voor de boeg. Het weer was een zonnetje met hier en daar een druppel, gelukkig liepen wij "hier" en niet "daar"...aan de andere kant van de berg hing vrijwel de gehele hike een dreigende wolk maar volgens de barometer op het horloge van Marjolein zou de zon blijven schijnen...goed spul van TechTrail want de zon bleef flink z'n best doen ;-) Op naar de hoogste waterval van Zweden, 125 meter en met een vrije val van 93 meter maar liefst, de Njupeskarsvattenfall. Na de auto te hebben geparkeerd gingen we te voet verder langs een prachtig meer wat lag verscholen achter de bossen en via drassige gronden konden we nog een paar foto's schieten. Daarna via goed aangelegde paden (weer eens anders in vergelijking tot de eerdere hikes) langs beekjes met stroomversnellingen. Ook hier weer genoeg 'wow' momenten. Hier en daar een moeraspoel en overal zie je de prachtige stenen en rotsen(blokken) met mos en korstmos begroeiingen en dit alles onder begeleiding van een concert van diverse vogels (Andreas Vollenweiler, een muzikant die veel gebruikt maken van natuurgeluiden, zou zijn hart hier ophalen...). Een schouwspel van kleuren voltrok aan ons. Totaal zijn wij 12 toeristen tegengekomen en dat bij dé topattractie van Dalarna (provincie). Wat overigens ook bijzonder is dat bij de entree van de National Park geen entreegelden hoeven te worden afgerekend. De Zweden zijn van mening dat iedereen recht heeft om overal te lopen het zogenaamde: allemansratten. De basisprincipe is: do not disturb, do not destroy. En iedereen houdt zich hieraan, nergens zwerfafval, geen graffitti, geen vandalisme. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat je bij iedereen in-en-uit kunt lopen maar je mag bijvoorbeeld wel over het land van iemand lopen zolang je maar het hek sluit, de natuur en de eigenaar respecteert. Kortom iedereen draagt zjn eigen verantwoordelijkheid, blijkbaar kunnen de Zweden dit goed. Kunnen we misschien nog iets van leren ;-)
Gaandeweg hoordden we steeds beter het geluid van kletterend water, we waren op de goede weg. Het pad liep omhoog en hoe hoger we kwamen des te harder het geluid van het water ons tegemoet kwam. We waren er bijna...en dan naast de laatst besneeuwde bergtop, daar was de Njupeskarsvattenfall. Een oorverdovend geluid, wat een kracht, wat een watermassa. Via een klein paadje konden we van dichtbij een blik werpen op het heldere water. Na ons flink te hebben uitgeleefd met onze fotocamera's zijn we weer richting auto gelopen. Onderweg hebben we bovenop de berg, met een panoramisch uitzicht over Mountain Fulufjallet en in de verte zelfs Mountain Nipfjallet, een heerlijk appeltje gegeten en genoten van een reusachtige mier die een vlieg vervoerde op weg naar de mierenhoop van 2(!) meter hoog. Ja, echt waar...Tijdens onze terugtocht hebben we nog een aantal "solisten" aan het werk gezien. Hoog in de meterslange (oer)bomen hadden zij het hoogste lied. In de oerbossen waar wij in vertoeven zijn zelfs bomen te vinden uit 1482. De meeste bomen zijn rond de tijd van 1650. Ook best oud...Bij de in-en uitgang van het park hebben we nog een bezoek gebracht aan het Naturum, de natuurkamer. Een interessante expositie over de natuur in het NP Fulufjallet bekeken. Daar ontdekten we ook welke vogels we gezien hadden onderweg. Voor de orinthologen onder ons: de Siberian Jay (Siberische gaai) (mascotte van het park), de Three-toe woodpecker en nog 3 anderen ;-)
Bij terugkomst 'thuis' hebben we nog heerlijk in de zon gezeten en daarna het besluit genomen om lekker uit eten te gaan. We konden kiezen...de pizzeria in Sarna of...een restaurant in Idre. Verderop zijn er wat grotere 'plaatsen' waar je heerlijk a la carte kunt eten maar wij besloten naar Idre te gaan. Marjolein had de kaart weer eens goed bestudeerd en dus gingen we via een short-cut (de route was nu geen 40 km maar 28 km) zouden we er zou zijn...We belandden op een onverharde weg met losliggende steentjes. De weg was korter maar dus niet sneller...met een gemiddelde snelheid van 35 a 40 km per uur bereikten we na 50 minuten Idre. Een dorp waar ook ski-faciliteiten zijn (winter). Hier moet iets te eten te vinden zijn. Al snel ontdekten wij dat er ook in Idre een pizzeria was en een grote supermarkt...Mmm, de verleiding om lekker verse groenten en vlees te kopen werdt alsmaar groter bij het verstrijken van de minuten. We kozen voor de verse groenten. Het laden van de winkelwagen gaat net zo snel als in Nederland...wat een overvloed aan lekkere Zweedse dingen. Ikea food in het kwadraat. Ja, ook de balletjes ;-) Nadat we met gevulde tassen vol met verse producten de supermarkt uitliepen besloten we toch maar over de 'highway' terug te gaan...een soort van provinciaalse weg waar je soms 70 km en soms 90 km mag rijden. Binnen 30 minuten waren we weer in 'ons' superhuis en daar werden de taken weer verdeeld zoals thuis. Jacqueline zorgde voor de drank en kleine hapjes (rode wijn en heerlijke knoflookolijven) en Chef Marjolein achter het aanrecht om weer iets te fabriceren met de heerlijke ingredienten. Gelukkig was het eten snel klaar want de wijn viel zwaar ;-) Na te hebben genoten van een Italiaanse maaltijd zijn we heerlijk op de zitbank geploft met wat lectuur. Nog even een verzoekje aan Loes: wil je de Libelle met nr. 25 bewaren...daar staan Scandinavische reistips in ;-)
Dan nog even een woord tot Marijke: nog even doorgaan met de Zweedse taal en je kunt verhuizen...stoere mannen en bossen in overvloed ;-) En M & Bo de deur staat hier open (letterlijk en figuurlijk...) ;-)

Tack voor al jullie berichten. Leuk dat jullie met ons meereizen! Zoals misschien een aantal van jullie al gezien hebben verwijderen we na een aantal dagen de foto's van vorige berichten zodat we weer nieuwe foto's kunnen plaatsen bij nieuwe berichten.

Nou, wij gaan er weer vandoor...op jacht naar elanden! Dat wordt vast weer leuk.

Liefs van ons!